Ignacy Krasicki w dziele „Pan Podstoli" pisał ...

Jest to stary błąd, na tym utrzymanie lasu zasadzać, żeby żadnego drzewa nie tykać. Każda rzecz w przyrodzeniu ma swój kres, do którego przyszedłszy, trwa czas niejaki w doskonałym stanie, ten przebywszy, psuć się musi. Drzewo przestarzałe staje się niezdatnym i próżno miejsce zalega: trzeba go, więc w czasie doskonałej jego pory wycinać, ale w tym wycinaniu tak poczynać roztropnie, żeby aktualna korzyść dalszej nie przeszkadzała.

Słowa pisane w XVIII wieku są nadal jak najbardziej aktualne. Tak dzieje się i teraz wedle wszelkich kanonów i sztuki leśnej – do wycięcia przeznacza się drzewa które stwarzają zbyt dużą konkurencję otaczającym, albo przeszkadzają rosnąć młodemu pokoleniu – zabierają im wodę, pokarm i słońce. Jak na człowieka tak na drzewo przychodzi kres  - leśnik wycina drzewa żeby dać szansę młodemu pokoleniu, bo przecież taka jest kolej rzeczy. Jeśli tylko można pozostawiamy odnowienie naturalne (potomstwo drzew, które zostały wycięte lub też potomstwo pozostawionych nasienników).Jeśli takiego nie ma to sadzimy uprzednio wyprodukowane na szkółce sadzonki.
Każdy z gatunków drzew starzeje się w określonym wieku. W innym wieku starzeje się sosna a w innym dąb. W związku z tym dla poszczególnych gatunków drzew przyjęto wieki rębności, jest to wiek w którym drzewo osiąga swoją dojrzałość, kolejnym etapem byłaby jego fizjologiczna śmierć. I tak dla przykładu sosna ma zazwyczaj wiek rębności – 110-120 lat, dąb 140-160 lat, brzoza, osika już tylko 60-80 lat, gdyż są to drzewa, które znacznie szybciej rosną, ale też i starzeją się.

Co dalej? Czyli słów kilka o tym co pozostaje ... o drewnie:

– ocenia się że obecnie z drewna wytwarza się około 20 tys. wyrobów znajdujących zastosowanie w budownictwie, transporcie, handlu, górnictwie, łączności, energetyce, rolnictwie, gospodarce magazynowej, lotnictwie, włókiennictwie, przemyśle maszynowym, okrętowym, elektrotechnicznym i w samym gospodarstwie domowym.

Na koniec WAŻNE !!!

Tylko lasy zdrowe i „w sile wieku" liczące sobie 10-80 do 100 lat pochłaniają więcej CO2, niż emitują. Pozostałe wydzielają tyle samo, co absorbują, a niektóre są wręcz emitentem dwutlenku węgla – to np. młodniki, lasy stare (pełne butwiejącego drewna).
Aby bilans węgla na świecie był jak najbardziej korzystny wyprodukowane drewno trzeba bezpiecznie zmagazynować: jeśli spłonie lub się rozłoży, zwróci węgiel do atmosfery. Im więcej „zmagazynujemy" węgla w produktach z drewna, tym większa korzyść dla środowiska w którym żyjemy.